Ma-Song-Sang มาส่องแสง

วันที่สร้างเพจ คือ วันที่ 10 ก.พ.2563 เป็นวันครบรอบ 20 ปีเต็ม ย้อนไปในวันที่สูญเสียคุณพ่อด้วยอุบัติเหตุก่อนถึงบ้านเพียงไม่กี่ร้อยเมตร เหตุการณ์วันนั้นเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตด้านในของเรามากมาย เหมือนฉุดให้ตื่นมารับรู้ว่า "ชีวิตคนเรานี้สั้นนัก"

เมื่อเดือนมกราคม 2563 เราเจอเพื่อนสมัยมัธยมชื่อ "ฮั้ว" เพื่อนคนนี้จุดประกายด้วยการเล่าประสบการณ์สร้างเพจ "ความสุขของหม่าม้า" ให้คุณแม่อย่างน่ารักมาก เพราะคุณแม่ชอบทำภาพดอกไม้ทักทายยามเช้า จึงเปิดพื้นที่ให้คุณแม่ได้ทำอย่างเต็มที่ด้วยความสุข โดยไม่ต้องกังวลใดๆ แค่ลงมือทำในสิ่งที่อยากทำ

วันนั้นที่เจอฮั้วเราก็ได้บทเรียนหนึ่งคือ "เปิดพื้นที่ให้ตัวเองได้สนุก เป็นตัวของตัวเอง และก้าวข้ามความกลัวด้วยการลงมือทำจริง"

เริ่มต้นจากตัวเรามีความกลัวการเขียน ความกลัวการวาดรูปสีน้ำ กลัวจากการแสดงออกซึ่งความเป็นตัวของตัวเอง และยังมีความกลัวอีกมากมาย แต่การสร้างเพจก็ค่อยๆ ขยายความกล้าหาญภายในตัวเอง ก้าวแรกมีแล้วก็มีก้าวต่อๆ ไป

เริ่มต้นจากสิ่งเล็กๆ ที่ทำให้หัวใจเบิกบานเหมือนเด็กน้อยที่เรียนรู้โลกใหม่ด้วยความรักและความสนุกในการเรียนรู้

นึกถึงคำคมของท่านชุนริว ซูซุกิ กล่าวว่า...

 

มองย้อนไป เราก็พยายามผลักตัวเองให้ออกไปเผชิญความกลัว จึงเกิดบทความทบทวนตัวเองบทความแรกชื่อ "กลับไปยังความรู้สึกแรก" ตอนนั้นเปิดเพจแรกและเริ่มต้นเขียนคือ 7 ก.ค. 2558 กลัวก็ผลักตัวเองให้เขียน กลัวก็ผลักตัวเองไปเรื่อยๆ 555

หากย้อนไป ชีวิตเข้าสู่โหมดผจญภัย น่าจะตอนที่เราลาออกจากงานประจำ ก้าวข้ามมาทำงานฟรีแลนซ์ตอนอายุ 35 ปี แล้วการผจญภัยก็เริ่มต้นขึ้น ไม่ใช่แค่งานภายนอก หากยังรวมถึงงานภายในตัวเองด้วยเช่นกัน

ตอนนั้นเริ่มต้นปฏิบัติธรรม ได้เจอครูบาอาจารย์ มีโอกาสเข้าร่วมอบรมเวิร์คช็อปความรู้ด้านใน ได้พบปะกับเพื่อนๆ ที่คอเดียวกัน สนใจอ่านหนังสือแนวจิตวิญญาณมากขึ้น แล้วก็ได้เริ่มใช้เครื่องมือคือ "การเขียนทบทวนตัวเอง"

เริ่มเขียนทบทวน จดความฝัน อ่านสัญญาณต่างๆ รอบตัว และการเขียนยังนำพาให้เราค่อยๆ เรียนรู้อะไรอีกมากมาย แต่ก็ยังไม่กล้าแบบเขียนให้คนอื่นอ่าน จนกระทั่งวันนั้นที่เปิดเพจนี้

---

จาก Facebook สู่ Innercorner.com

 

เมื่อ 21 เมษายน 2567 เกิดเหตุเพจปลิววววว... คุณรันได้แนะนำเว็บไซต์นี้  เราเองก็รู้สึกจะยังไงดีนะ มัววุ่นๆ ก็ลืมไปอีก

จนกระทั่ง เมื่อวาน วันที่ 18 กรกฎาคม เฟซบุ๊กทยอยลบโพสต์เก่าออก คุณรันส่งข้อความเชิญอีกครั้ง จึงรู้สึกว่าครั้งที่สองแล้ว เราควรทำอะไรให้เป็นระบบ เช่น การเก็บข้อความ จากเดิมที่เขียนเล่นๆ เอ๊ะ ยังไงดีนะ เพราะบางโพสต์เราก็เขียนสดๆ ใหม่ๆ ผ่านเฟซบุ๊กโดยตรง ไม่มีแบ็กอัพแต่อย่างใดเลย วางใจมากเกินไปไหมมมมม

วันนี้ 19 กรกฏาคม 2567 ถือว่าเป็นฤกษ์งามยามดี ก่อนเพจจะหาย และชีวิตเรากำลังอาจเปลี่ยนแปลงอีกรอบ มีสัญชาตญาณบางอย่างเตือนเข้ามา เลยคิดว่าต้องลงมือทำเรื่องนี้แล้วจริงๆ จังๆ 

หวังว่าเพจนี้จะทำงานและเติบโตตามธรรมชาติหรือกลไกของจักรวาลอย่างที่มันเป็น เช่น บางข้อความที่เขียนไว้ เกิดเป็นประโยชน์ในเวลาที่เหมาะสมแก่คนที่ต้องการในเวลานั้น ก็ขอให้มันเดินทางไปตามจังหวะจักรวาล 

 

---