นิ้วกลมนั่งเล่า
นิ้วกลมนั่งเล่า (20/8/23)
#ดอกไม้ในที่ลับตา
#ดอกไม้ที่เคียงข้างกัน
#ลมใต้ปีก
#เกิด แก่ เจ็บ ตาย
#คำสำคัญกับคนสำคัญ
เป็นวาระอันดีงามที่ได้มานั่งฟัง “นิ้วกลมนั่งเล่า” กับคนสำคัญในชีวิต
เวลากว่า 2.30 ที่ฟังเรื่องราวชีวิตเหมือนหนังเรื่องหนึ่งที่ฉายย้อนกลับไปในวันที่เราเกิดมาลืมตาดูโลก เติบโตเปลี่ยนแปลง สุข ทุกข์ พบเจอปัญหาอุปสรรค พบพานการแปรเปลี่ยนคุณภาพของจิตเหมือนดั่งดอกไม้ที่ค่อยๆโผล่พ้นน้ำ ชูดอกตูมและเบ่งบานท้าทายรับแสงแดดอย่างอาจหาญและมั่นคง ด้วยสำนึกและรู้คุณของลมใต้ปีกที่มองไม่เห็นด้วยตาแต่รับรู้ได้ด้วยหัวใจ ยิ่งลมแรงมากเท่าไหร่ ยิ่งบินได้สูงและไกลมากเท่านั้น
ขอเชิญรับชมและรับฟังแบบ ความรู้มือสองโดยพร้อมเพรียงกัน
เกิด
เราเกิดมาทำไม เพื่อทำอะไรบางสิ่งที่สำคัญและมีความหมายสำหรับเราไม่ต้องเหมือนใคร เพราะเราต่างที่มาและเหตุปัจจัย
ความสุข เท่ากับ ความจริง-ความคาดหวัง
สิ่งที่เราเลือกเองได้กับสิ่งที่เราไม่ได้เลือกแต่ต้องพบเจอ เหมือนหยดหมึกที่ค่อยๆตกลงบนผ้าขาว บางเรื่องซึมลึกลงไปยึดโยงเข้าหากันก่อให้เกิดเป็นตัวเราในวันนี้แบบจักรวาลจัดสรร
เราเปรียบเทียบตลอดเวลาทั้งกับคนอื่น สังคม หรือแม้กระทั่งตนเองต้องมีตัวเลขกำกับตั้งแต่เช้ายันหลับ นับแคล การหายใจ นับก้าวเดิน เป็นทาสของเวลาและตัวเลข
คนที่ประสบผลสำเร็จในโลกมีเพียงน้อยนิดที่เรานึกชื่อออกแค่หลักพันเมื่อเทียบกับมนุษย์มี 8,000 ล้านคน เราเป็นมนุษย์ทั่วไปที่ไม่ต้องเปรียบเทียบเพียงแต่เรา บ่นให้น้อย ทำในสิ่งที่ต้องทำให้มาก มันจะนำพาเราไปพบทางที่ใช่ของตนเอง
คนที่มีชื่อเสียงที่เรารู้จักเค้าต้องมีเหตุปัจจัยพิเศษที่นำพามาถึงจุดที่ต่างกับเรา เราต่างมีเส้นทางของตนเอง
นิ้วกลมเล่าถึงตอนที่เคยมีจุดที่อกหัก ได้ไปอ่านธรรมะ ทำงานเขียนผ่านแว่นตาที่มองเห็นความจริง มีคนมาชวนไปทำรายการพื้นที่ชีวิต เดินทางได้ไปพบเจอพูดคุยกับผู้นำทางจิตวิญญาณแบบไม่คาดฝัน ชีวิตสุขทั้งทุกข์นำพาเราไปไกลแสนไกลได้แค่ไหนไม่มีใครหยั่งรู้ได้
ความพยายามในงานใหม่ที่มีโอกาสแม้สุดท้ายค้นพบว่าจะไม่เหมาะกับตนเองก็เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป แต่อุปสรรคที่เจอทำให้เติบโตและค้นพบศักยภาพในตนที่ชัดเจนมากขึ้น
การได้กลับมาเขียนหนังสือ เขียนconcept เพลง ทำให้ก่อเกิดเพลงรักในมุมมองนักเขียนใหม่ได้มากมาย
การตั้งเป้าหมายการเป็นนักวิ่ง บางทีไกลเกินเอื้อมถึงอาจทำให้ท้อ ควรหันไปมองดูเงื่อนไขของที่มาของสิ่งเหล่านั้นว่าเราทำได้หรือไม่ ไม่ว่าจะเป็นการซ้อมวิ่งแบบเอาเป็นเอาตาย หรือการมีโอกาสทางการศึกษาในการใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ของบิลเกตต์ ในยุคสมัยที่เค้าเรียนในสถานศึกษาแห่งเดียวตอนนั้นที่มีคอมพิวเตอร์ให้นักศึกษาใช้จากทั้งประเทศ ถ้าเราเอาแต่ผลสำเร็จเปรียบเทียบตลอดเวลาเราจะไม่มีทางไปถึงจุดหมายของเราได้เลย เพราะเงื่อนไขต่างกันมากมาย อยากให้ใคร่ครวญสิ่งนี้เสมอ
แก่
ผมหงอก ความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายตามวัย เราสนใจแต่สิ่งภายนอกมากไปจนหลงลืมจะหาแต่ความสมบูรณ์แบบ”วาบิวาซาบิ”เป็นการมองความงามในความไม่สมบูรณ์แบบ เปรียบเทียบเหมือนการมองพระจันทร์ในทุกวันที่ไม่เหมือนกัน วันเพ็ญเต็มดวง จันทร์เสี้ยวข้างขึ้นข้างแรม จันทร์วันที่เมฆบดบังต่างมีความงามในตัวของมันเอง เราแค่อยู่กับพระจันทร์ในวันที่ต่างกันไปเพียงแค่นั้นเอง เหมือนความแก่ กรน กร่อน ที่เปลี่ยนไปตามเวลาแต่ความรักที่จะอยู่ด้วยกันสำคัญกว่าสิ่งใด
การประวิงเวลา ไม่ด่วนตัดสินในความไม่สมบูรณ์แบบของคนใกล้ชิดจะทำให้เราค้นพบสัจธรรมว่าเราเองก็ผิดพลาดได้เช่นกัน เราจะเข้าใจกันและกันมากยิ่งขึ้น
เจ็บ
ธนาคารแห่งมิตรภาพ คือความสัมพันธ์ที่มั่นคง มีกัลยณมิตรที่ดีเป็นความมั่งคั่งชนิดหนึ่งที่ไม่อาจหาซื้อได้ด้วยเงินทองแต่ไม่ได้ปฏิเสธความสำคัญของเงิน ยามที่เราเจ็บป่วย เราจะค้นพบคำว่า”ขีดจำกัดของตนเอง ถ้าเรายอมรับความจริงเราจะอยู่กับมันได้แบบสันติสุข ปรับเปลี่ยนชีวิตให้มีความสุข ใช้ความเจ็บป่วยเป็นบทเรียนให้เราก้าวเดินด้วยความไม่ประมาท
น้ำครึ่งแก้ว ยังมีเหลือตั้งครึ่งแก้วหรืออาจไม่มีแก้วหรือน้ำอยู่เลย คนไข้เสียชีวิตระหว่างการรักษาถ้าจะโทษหมออาจไม่มีประโยชน์อะไร การมองว่าที่ผ่านมาเราได้ใช้ชีวิตที่ดีกับคนไข้ก่อนจากไปนั้นมีความสุขและน่าจดจำกว่าจะมาคร่ำครวญว่าจากไป
ตาย
ทำไมเราถึงกลัวคำนี้ เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหน เราจึงหาความหมายของการเกิดมาทำไม เราจะได้ใช้ชีวิตที่มีให้ดีและมีความหมาย ได้ทำบางสิ่งที่สำคัญเพื่อจะได้ไม่ต้องกลัวการพลัดพรากจากกัน
คุณยายที่สวีเดนวัย 95 เขียนหนังสือเรื่องการทิ้งของที่ไม่จำเป็นกับชีวิตเหลือแต่ของที่สำคัญจริงๆกับเรา(ห้องคุณยายเต็มไปด้วยของสำคัญ555) เป็นตัวอย่างของการจัดการ จัดใจที่พบเจอ เป็นการเตรียมตัวออกเดินทางครั้งสำคัญในชีวิต
การตายจะไม่น่ากลัวถ้าเราใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันอย่างมีความหมาย
ชีวิตเล็กๆของเราเติบโตได้ด้วยปัจจัยสิ่งต่างๆรอบตัว เริ่มจากครอบครัว พ่อแม่ พี่น้อง ที่คอยโอบอุ้มเรา ธรรมชาติอากาศ สายธาร ต้นไม้ ผู้คนรอบตัวที่ดูแลสังคมทรัพยากรที่เราอยู่ ใช้ กิน ในทุกวัน ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นปัจจัยเกื้อกูลหล่อเลี้ยงมนุษย์ทุกคนให้เติบโต เป็นดั่งลมใต้ปีก หรือดอกไม้ริมทางน้อยใหญ่ที่บางทีเรามองข้ามไปหรือมองไม่เห็นเลย จริงๆแล้วเราก็เป็นเพียงดอกไม้ดอกเล็กๆในใจคนอื่นเช่นกัน หมั่นขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเพราะเราไม่รู้ว่ามันจะผลิดอกออกผลในเส้นทางชีวิตเราเมื่อไหร่
งานที่เรารักและเราทำมันด้วยหัวใจ บางทีเราอาจไม่มีวันรู้ได้เลยว่ามันไปจุดประกายในใจคนและอาจได้ช่วยชีวิตเล็กๆของใครบางคนมาแล้ว อย่าทัอใจกับผลลัพธ์ที่เรามองไม่เห็น แต่จงภูมิใจกับสิ่งที่ได้ทำในสิ่งที่รักเพราะแค่เราได้ทำเราก็พบความสุขแล้ว
จบการเล่าด้วยความขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เกิดเป็นนิ้วกลมและทีมงานทุกคนเบื้องหน้าและเบื้องหลังที่ช่วยกันก่อร่างสร้างสรรค์จนงานสำเร็จ
With love ❤️ of meaningful flowers
🌸Ratchada
#โรงเรียนนักเขียนด้วยหัวใจ
#ยิ่งเขียนยิ่งเติบโต
#ดอกไม้ในพายุหมุน
#นิ้วกลมนั่งเล่า
