เอ็กซ์เปกโต พาโตนุม คาถาเรียกผู้พิทักษ์(ที่ถูกลืม)

ผู้พิทักษ์ที่ถูกลืม

คุณคงจะคุ้นเคยกับผู้พิทักษ์ที่พ่อมดแม่มดในจักรวาล Harry Potter เสกออกมาเพื่อขับไล่ผู้คุมวิญาณใช่รึเปล่าครับ ถึงเราจะไม่ได้มีไม้กายสิทธิ์ ตัวเราเองก็สามารถเรียกผู้พิทักษ์ออกมาได้เช่นกัน ผู้พิทักษ์ที่ผมหมายถึงคือตัวตนด้านใน(พฤติกรรม)ที่เรางัดออกมาใช้ ในเวลาที่เราเจอสถานที่อึดอัด คับขันหรือเวลาที่เราอยู่ในช่วงวิกฤติของชีวิต แต่จะมีตัวตนที่เราแสดงออกมาบางตัวตนที่ออกมาแล้วโดนคนรอบข้างปฏิเสธ

เคยมั๊ยครับในที่ระชุมใหญ่ของบริษัทเราเสนอ idea ของ product สุดเจ๊งที่คิดว่าต้องโดนใจทุกคนแบบสุดๆแต่กลับกลายเป็นว่าเพื่อร่วมงานในทีมนอกจะไม่เห็นด้วยแล้วหัวหน้าเราก็ยังตำหนิ พอเกิดเหตุการณ์แบบนั้นบ่อยๆเข้า เราจึงซ่อนตัวตนที่มีจินตนาการที่คิด idea นั้นออกมา เราจึงกลายเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออก หรือไม่กล้าเสนอ idea ใหม่ๆ หรือบางครั้งก็อาจเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เราสะเทือนใจ

จริงๆแล้วตัวตนนั้นของคุณยังไม่ไปไหนยังคงหลบซ่อนอยู่ในตัวเราลึกๆภายในจิตใจนั้นเอง สำหรับตัวตนนี้เราจะเราจะเรียกว่า Disowned Self หรือผู้พิทักษ์ที่ถูกลืม

ทำความรู้จักกันใหม่

หลายคนคงสงสัยว่าทำไมเราต้องนำผู้พิทักษ์ของเรากลับมาด้วยล่ะครับ เพราะตัวตนของเราบางอย่างเราก็รู้สึกว่าเป็นตัวตนด้านลบลืมไปก็ดีแล้วนี่ ปัญหาคือผู้พิทักษ์เหล่านั้นยังคงเป็นตัวตนของเราครับไม่ว่าเราจะพยายามเก็บกดเอาไว้สักเพียงใด สักวันหนึ่งตัวตนนั้นก็จะออกมาครับ และจะมาในเวลาที่เราเปราะบางที่สุด หรือบางทีก็ออกมาในเหตุการณ์ที่เราไม่ตั้งใจและเมื่อเหตุการนั้นผ่านไปแล้วเราก็รู้สึกเสียใจในภายหลัง

ทางทีดีเราจึงต้องทำความรู้จักผู้พิทักษ์ที่ถูกลืมนั้น โอบกอดไว้และนำพาผู้พิทักษ์ที่ลูกลืมเหล่านั้นกลับมาอยู่กับเราอีกครั้งหนึ่งและอนุญาตให้ผู้พิทักษ์ออกมาได้ในเวลาที่เหมาะสม

#Disowned Self