บนเส้นทางชีวิต ซึ่งมีหลากหลายสถานการณ์ บางเวลาราบรื่น บางครั้งวุ่นวายสับสน เหมือนการเดินทางผ่านที่ราบ ภูเขา หุบเหว และห้วงน้ำน้อยใหญ่ ทุกช่วงการเดินทาง เต็มไปด้วยการเรียนรู้ ผ่านประสบการณ์อันไม่แน่นอน น่าท้าทาย บ้างสนุกบ้างเศร้าคละเคล้ากันไป
จนเมื่อถึงที่หมายปลายทางแล้ว ไม่ใช่ว่าคุณได้เดินผ่านมาไกลแค่ไหน หรือได้ทรัพย์สมบัติชื่อเสียงมากเพียงใด
แต่อยู่ที่ว่า ..
⚛ ได้เดินผ่าน ไฟป่าของความโกรธที่กำลังโหมกระหน่ำ ด้วยการไม่เบียดเบียน มีความรักเมตตาและการให้อภัยได้หรือไม่ ?
⚛ ข้ามผ่าน ภูเขาสูงตระหง่านของความทะนง ด้วยการลดอัตตาตัวตน อดทนต่อการถูกดูหมิ่นดูแคลนหรือไม่ ?
⚛ ว่ายทวนกระแสน้ำเชียวกรากของความต้องการที่ไม่สิ้นสุด ด้วยการเสียสละและการปล่อยวางหรือไม่ ?
⚛ ได้ข้ามผ่าน หุบเหวของความไม่รู้ ด้วยสติรู้เท่าทัน และปัญญาการใคร่ครวญอย่างลึกซึ้งหรือไม่ ?
แล้วจะระลึกขอบคุณ ต่อทุกปัญหาอุปสรรคทั้งหลายในการเดินทาง ที่ได้ช่วยปลดเปลื้องสิ่งปลอมปนในตัวออกไป
รางวัลของการเดินทางนี้ จึงเป็น ความปีติสุขหัวใจที่เต็มด้วยรักเมตตา ลุถึงความเข้าใจแจ้งในความจริงแห่งตน คือ สภาวะความจริงอันพ้นไปจากตัวตน ( Self transcendence )