คุณสามารถระลึกถึงช่วงเวลาที่คุณพร้อมรับฟังผู้อื่นโดยไม่ตัดสิน แม้ในสถานการณ์ที่คุณรู้สึกถูกยั่วยุได้ไหม? เป็นอย่างไรบ้าง? (Can you remember moments when you were able to make your self available to someone else in a non-judging way, even when feeling provoked? How was it?)