เส้นทางอันงดงาม: เรียนรู้จากการรับรู้

เรื่องนี้มีรายละเอียดแยกแตกแขนงมากมาย คุยได้ไม่รู้จบ อยู่คู่มนุษย์กับธรรมชาติและความมีชีวิตของคน สัตว์ และสรรพสิ่งต่างๆ มาตลอด ตราบนานเท่านานและต่อไปอีกนานเท่านาน (ตามเวลาของการรับรู้ของมนุษย์)

เรื่องราวเหล่านี้เข้าใจได้ไม่ยาก เพียงปล่อยวางความเข้าใจเดิมที่ยึดติด เปิดใจ ฝึกตนตามแนวทางที่มีอยู่ในโลกนี้จากหลายแหล่ง หลายศาสดา หลายคุรุ หลายกูรู หลายตำรา ที่สำคัญคือ ต้องเข้าใจว่าการปรับสภาวะตนนั้นไม่ใช่การ “หาความรู้” แต่คือการกระทำตนทั้งกาย ใจและจิต ตลอดยามหลับและยามตื่นทั้ง 24 ชั่วโมงใน 7 วัน วางใจว่าผลจะเกิดเมื่อถึงจังหวะที่เหมาะสม ไม่กำหนดความคาดหวัง และต้องมีความเพียรเป็นที่ตั้ง

อย่าเรียนเพื่อรู้ ควรจะรู้เพื่อเรียน อย่าอยากรู้ ควรจะรู้ความอยาก ความรู้(ชุดข้อมูล) ไม่พาเราไปไหนนอกจากวนเวียนอยู่ในหัวตัวอง และพอกเป็นสมบัติให้ตัวตนเราพองโต หาความรู้แต่พอดีๆ จากหลากหลายแหล่ง มองภาพที่เชื่อมโยง(ไม่มีอะไรไม่เชื่อมโยงกัน) ลงมือทำไปเพื่อให้เกิดการรู้(เชิงประจักษ์) ในทุกรายละเอียด อย่ามองข้าม เรียนรู้จากการรับรู้ เก็บสิ่งที่รับรู้และทดสอบผลลัพธ์ที่นำไปใช้ได้กับตนเองและผู้อื่น แบ่งปันออกไป สร้างผลลัพธ์ออกไป สร้างคุณค่าออกไป

หาคนนำทางและเพื่อนร่วมทางที่วางใจได้จากหลากหลายแหล่ง เห็นความเหมือนและความต่างและทดลองให้มากเท่าที่ทำได้กับโลกของตัวเอง จนได้รู้และเห็นจริงเป็นประสบการณ์ที่มีผลลัพธ์จับต้องชี้วัดได้จริง บันทึกไว้เพื่อเป็นความรู้แก่ตนเองและผู้อื่นในอนาคต และทำตามเส้นทางที่ได้ผลดีแล้วต่อไปเรื่อยๆ

เพื่อพลิกฟื้นการอยู่ร่วมกันของมนุษย์และชีวิตอื่นๆ ในโลก อย่างไม่เบียดเบียนกัน อย่างเกื้อกูลกัน เพื่อตัวเองและผู้อื่นที่เป็นหนึ่งเดียวกัน